نویسه جدید وبلاگ
اهمیت و ضرورت ترویج گردشگری تاریخی - فرهنگی در استان مازندران
منطقه مازندران از نظر جاذبه های طبیعی به عنوان مهمترین کانون فعالیت های گردشگری فراغتی، موقعیتی ممتاز دارد. برخورداری از سواحل هموار و ماسه ای دریایی، همجواری با دریا و جنگل و کوهستان، وجود راه های ارتباطی بسیار با تهران و همچنین راه های درون منطقه ای عامل موثری در شکل گیری کانون های گردشگری به شمار می آیند. جاذبه های این استان نه تنها برای مسافران ایرانی که از گوشه و کنار برای گذران اوقات فراغت خود راهی این دیار می شوند بلکه برای گردشگرانی با ملیت های مختلف که همواره شیفته فرهنگ و آثار تاریخی و مناظر سحر آمیز و مردم مشرق زمین بوده اند از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است.
بررسی طرح های گردشگری کشور اعم از برنامه ملی گردشگری ایران، طرح های گردشگری جامع استان ها، طرح های تفصیلی گردشگری شهرستان ها و مناطق نمونه گردشگری نشان می دهد علی رغم تمایل برنامه ریزان به برنامه ریزی منطقه ای گردشگری، عمدتا سطح بندی توسعه مقصدها در منطقه انجام نمی گیرد و یا در صورت انجام، تعیین سطح و جایگاه توسعه مقصدهای گردشگری، کمتر بر اساس معیارها و شاخص های جامع و خاص گردشگری است. این شکاف در طرح های گردشگری کشور موجب گردیده تا توسعه مقصدهای گردشگری در یک منطقه کمتر متوازن و متعادل با قابلیت های گردشگری باشد. نبود معیار ترتیب و تقدم و تاخر گسترش طرح های گردشگری و نبود نگاه جامع، منظم و برنامه ریزی شده برای گسترش و کنترل فعالیتها در مقصدهای گردشگری موجب توسعه غیرعقلانی و خودجوش فعالیت های خاص گردشگری در استان مازندران گردیده است. این شیوه گسترش منجر شده تا توازن و تناسبی در بارگذاری فعالیت ها در سطح مقصدهای گردشگری صورت نپذیرد و پیامد آن اثرات منفی زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی فرهنگی در منطقه است. هنوز "طرح جامع گردشگری استان مازندران" تهیه نشده و سایر طرح های کلان هم چون "توسعه صنعت گردشگری در محدوده ی ساحلی دریای مازندران" تازه مطالعاتش به پایان رسیده است. حال آنکه توسعه ی ناموزون و ناپایدار، سال هاست که در این منطقه دیده می شود و نارضایتی ساکنان و گردشگران را موجب شده است. با نگاهی به این شرایط می توان با اندکی تأمل دریافت که بهترین راه حل، ترویج گردشگری فرهنگی - تاریخی در استان است تا هم به عنوان عاملی بازدارنده در استفاده بیش از ظرفیت و مخرب از جاذبه های طبیعی منطقه عمل کند و هم خود به عنوان یک نوع گردشگری خاص، آثار باستانی و تاریخی را به گردشگران معرفی کرده و در ترویج شناخت فرهنگ غنی و تاریخی این استان یاری رساند. همچنین با گسترش توریسم فرهنگی، توجه به حفظ و نگهداري از اماکن تاریخی و باستانی بیشتر شده و ارگان های مربوط متوجه مسئولیت خویش در قبال نگهداري از این آثار ارزشمند می شوند .
از دیگر معضلات در روند کنونی گردشگری استان مازندران وجود ظرفیت بیش از حد گردشگران در زمان های خاص در یک منطقه است که شاهد آثار زیست محیطی آن هستیم. از نمونه های بارگذاری نامناسب می توان به پراکنش ناهمگون گردشگران در بین مقصدهای استان مازندران اشاره کرد که بنابر اعلام سازمان گردشگری استان مازندران سالانه 70درصد گردشگران استان به مقصدهای غربی وارد می شوند. عدم کنترل و نظارت بر گسترش بی رویه ی فعالیت های گردشگری موجب گردیده تا نارضایتی های مسافران و گردشگران از یک سو و نارضایتی ساکنان محلی از سوی دیگر به کاهش کیفیت تجربه گردشگری در این استان منجر گردد و توسعه گردشگری در استان مازندران از توسعه پایدار گردشگری فرسنگ ها فاصله بگیرد.
